Het schrijven over het leven van mijn overgrootmoeder Ciel was niet gelukt zonder de Indische Schrijfschool. In anderhalf uur durende telefoongesprekken werd alles besproken.

De gesprekken met Vilan van de Loo, de njonja achter deze schrijfschool, voelt voor mij als thuiskomen. We spreken op een ander niveau over de Indische geschiedenis, wat ik maar zelden met anderen kan. Begrippen hebben geen uitleg meer nodig en ik kan vertellen over mijn interesses, zoals Ciels leven, oorlogsvrijwilligers of steden als Malang.

Beginnen met schrijven was voor mij lastig. Ik wist niet of ik een hoofdstuk kon schrijven, laat staan een boek. Na hoofdstuk 3 vroeg Vilan of ik ooit naar de inhoudsopgave keek. Pas toen besefte ik hoeveel ik al had geschreven.

Naast makkelijke onderwerpen bespraken we ook de moeilijke zoals oorlog, overlijdens of familieproblemen. Letterlijk alles kwam voorbij. Wanneer ik zei dat ik iets niet kon schrijven, dan zorgde zij ervoor dat het wel kon. Ondertussen bleef zij ook aanmoedigen het boek uit te geven als het af zou zijn.

Een tijd lang begon ieder gesprek met: “Hoe gaat het? Z’n gangetje, met jou? Het leven zit vol met ups en downs.” Het viel ons na verloop van tijd op. De gesprekken zijn luchtig, maar zitten ook vol met zware (Indische) levensvragen.

Vilan gaf mij tips voor het schrijven van dit boek, maar ook andere ideeën kwamen voorbij. Zo groeide mijn inspiratielijst steeds meer. Vooral de positieve reacties die ik kreeg, zorgden voor meer vertrouwen. Dit groeide zover uit dat ik mijn schrijfgebied vergrootte met Nederlandse onderwerpen en zelfs de eerste stappen daarin zette.

De boekpresentatie over De Atjeh-generaal in Den Haag heb ik bijgewoond. Ik had bewondering voor haar manier van vertellen. Toen ik zag dat ik niet de enige was, was ik vastberaden hierin te volharden. Vilan gaf mij tips over hoe nu verder en raadde mij aan om deze pagina op te richten. Het delen van de Indische geschiedenis geeft mij tot nu toe veel voldoening.

Als ik kijk naar het verschil tussen mijn start met de schrijfschool en nu, dan merk ik dat ik erg ben gegroeid. Ik denk oprecht dat ik dat zonder de hulp van Vilan nooit had gekund.