Het is belangrijk om informatie door te blijven geven. Het kan door middel van spullen, foto's of een gezellig gesprek ergens op een zaterdagmiddag met een kopje thee.

Het belang van het doorgeven heb ik tijdens mijn onderzoeken vaak gemerkt. Ik ben een nieuwsgierig persoon en wil altijd net een beetje meer weten. De vragen waar dan geen antwoord op komt blijven een lange tijd door mijn hoofd gaan. Toen ik jonger was en meer familie had, kon ik uren naar de verhalen van vooral mijn grootmoeder luisteren. Vraag na vraag stelde ik en verhaal na verhaal kwam hieruit voort. Wat dat betreft zou ik een hele encyclopedie over haar leven kunnen schrijven.

Maar, nu ik alweer wat jaren verder ben en nieuwe onderwerpen zich bij mij lijken te 'melden', komen er weer nieuwe vragen bij mij naar boven. Een voorbeeld: een aantal jaren terug vond ik een bidprentje van een overleden oom. Hij was kinderloos gestorven, had voor zijn moeder gezorgd en woonde bij zijn broer en diens gezin in huis. In dat prentje las ik de volgende tekst:

Wat hij wel wilde, maar niet altijd kon, bleef bij de meesten van ons verborgen. Maar zijn liefde voor de kinderen kwam des te meer naar buiten.

De tekst raakte uit mijn vizier, maar was nooit vergeten. Dat merkte ik wel toen ik een jaar later drie oude foto's van hem terug ons op een website. Meteen herinnerde ik mij die tekst weer en ik begon mijzelf af te vragen wat het betekende. Het voelt alsof er een diepere betekenis in die tekst zat. Een vreemde combinatie vond ik het allerminst: iets niet altijd kon, bleef verborgen, maar de liefde voor de kinderen kon wel. Mijn eerste vraag: voor wie kon die liefde niet?

Soms vraag ik mezelf af of ik iets lees wat er niet staat of dat mijn gedachten goed zijn. Helaas is er niemand meer om het aan te vragen en zal het altijd gissen blijven. Probeer altijd interesse te tonen en blijf vragen stellen zolang het kan.