Het werken aan het boek over Kees Vink gaat goed. De eerste versie van hoofdstuk 1 is klaar. Er is veel om aan te passen, maar dat hoort erbij. Telkens reflecteren op het geschrevene zorgt ervoor dat ik het kan aanpassen.

Als hoofdbron heb ik ruim vierhonderd persoonlijke brieven, die in de periode 1946-1948 aan zijn ouders zijn geschreven. Het lijkt een onmogelijke klus om deze allemaal over te schrijven en te verwerken in het verhaal, maar, wanneer ik de opdracht segmenteer, wordt het een stuk gemakkelijker.

Allereerst heb ik een hoofdstukindeling gemaakt op basis van perioden. Als ik een brief lees weet ik zodoende waar ik deze kan plaatsen. Vervolgens kan ik een hoofdstuk uitwerken.

Ik ben het gewend om veel over te typen. Voor een volgend boekidee ben ik op het moment mezelf aan het verdiepen in een ander onderwerp uit de geschiedenis. Dit voorbereidend werk bestaat uit twee delen: het lezen en uittypen van ruim 4.500 krantartikelen en het transcriberen en aanpassen van een groot aantal in het Frans geschreven brieven.

Ook hier weet ik precies wat ik waarvoor nodig heb. Ik heb in gedachten een hoofdstukindeling en kan daardoor de brieven in de juiste tijdsblokken plaatsen. Het gaat over een periode van dertig jaar, maar niet alle hoofdstukken beslaan evenveel tijd. Dit is natuurlijk afhankelijk van de informatie die ik heb en wil delen in een hoofdstuk. Op dit moment heb ik 23 jaar en tien maanden gehad. Het lijkt alsof ik over de helft ben, maar de meeste informatie zit in het laatste deel.

De correspondentie verwerken is een tikkeltje lastiger. Naast dat de voertaal Frans is, is een groot deel van de brieven in een haast onleesbaar handschrift geschreven. De leesbare brieven kunnen echter met een programma als Transkribus gemakkelijk worden ingevoerd. Het is dan een kwestie van nalezen en vertalen.

Goed werk heeft tijd nodig, maar zolang ik het doel voor ogen blijf houden, toewerk naar een volgende mijlpaal en ook een klein beetje een deadline voor mezelf stel, dan wordt het behapbaarder.