Het krantje bestond uit het laatste bataljonsnieuws, puzzels, berichten van thuis, verlovings- en huwelijksberichten van leden van het bataljon en nog veel meer.

In de oplage van 5 april 1947 vond ik iets bijzonders terug. Op de laatste pagina stond het bataljonslied “Het Tijgerlied”, geschreven door soldaten A.E. Borg uit Heerde en L.L.E. de Meulen uit Oegstgeest:

 

Hier zijn de soldaten van het Tijger Bataljon.

Wij zijn stoere knapen gebruind al door de zon.

Al dienen wij ook ver van huis, gescheiden door de zee.

Toch dragen w’in ons harte, een stukje Holland mee.

 

Als wij moeten strijden, dan zijn we paraat.

En doen onze plichten als Tijgersoldaat.

Al valt dat altijd lang niet mee, toch blijven w’eeuwig trouw.

Aan Koningin en Vaderland, aan ons rood, wit en blauw.

 

En komt straks de scheiding, het zij vroeg of laat,

Dan denken we met weemoed, aan de loopbaan als soldaat.

Dan denken w’ aan kameraden van ’t Tijger-Bataljon,

Waarmede we streden, onder de tropenzon.

 

Of het bataljonslied ooit een succes is geweest, is mij tot op heden nog niet bekend. Ik lees er in ieder geval niets over terug in de brieven van Kees Vink. Toch is het een mooi initiatief van de twee soldaten, om zo de sfeer hoog te houden.