Aanstaande vrijdag is het Sint-Nicolaasfeest. In huiselijke kring worden dan cadeaus gegeven, gedichten voorgedragen en pakjes uitgepakt. Ook ver van huis probeerden Nederlanders deze avond zo goed mogelijk in ere te houden. In 1948 vierde Kees Vink Sinterklaas in het reconvalescentenhuis (herstellingshuis op Tretes, een vakantiedorp in de bergen ten zuiden van Soerabaja. Op 5 december 1948 schreef hij hierover een brief aan zijn ouders:

Vandaag is het Sint-Nicolaas en hij heeft nog voor mij gereden ook. Het Comité Vervanging Familieleden is hier vanmiddag pakketjes uit wezen delen. Vrij aardig hoor. Een pakje Camel, een zakdoek, een rol fondant, een busje pruimen op sap en een haarkam. Vanavond is er feest in de kantine, maar ik heb mijn snor weer gedrukt, omdat het mij een beetje te wild ging.

Voor de mannen in de Oost vormden dit soort dagen een welkome onderbreking van de dagelijkse routine. Het Comité deelde geschenken uit om een klein beetje huiselijkheid te creëren op plaatsen waar familie ver weg was. Soms verscheen de goedheiligman zelfs persoonlijk aan het ziekbed om een cadeau af te leveren. Toch konden die gebaren de leegte van het gemis niet volledig vullen. Juist op feestdagen werd de afstand tot huis en haard het sterkst gevoeld, hoe goedbedoeld de initiatieven ook waren.