Stripe-Fest - 24 mei 2025 / Son Mieux-journey

Stripe-Fest - 24 mei 2025

Soms weet je het gewoon, vanavond is het feest. Op 24 mei stond een avondje met Son Mieux op de planning. Ditmaal traden zij, evenals de vorige keer, bijna in mijn achtertuin op. Strijp bij Eindhoven was de locatie voor het festival Stipe-Fest. Grote namen als Rondé en DI-RECT traden op, maar er ging niets boven het zevenkoppig dans en feestorkest!

Het was een koude, regenachtige dag. Het weerbericht werd nauwlettend door mij gevolgd in de hoop dat het snel droog zou worden. Ik had gezien hoe het optreden van Rondé werd gegeven in de regen.

Met de trein naar station Strijp-S. Bij het uitstappen van de trein was de muziek goed hoorbaar. Ik riep in de richting van het klokgebouw, waar het nog beter te horen was. Een ronde om het terrein gemaakt om de ingang te vinden, waarna ik het terrein opliep.

In de verte zag ik de vrachtwagen van de band staan. Crewleden waren bezig met het uitladen van de materialen en het opbouwen van het decor. Op de achtergrond klonk de muziek van Sha-la-lees, maar mijn gezicht bleef gericht op het hoofdpodium.

Terwijl ik door de regen op het terrein liep, dacht ik nog: dit wordt een regenachtig avondje. Maar plotseling… toen de achtergrondmuziek stopte en de eerste bandleden tevoorschijn kwamen, stopte het met regenen. Alsof de regen wist dat het tijd was om plaats te maken voor muziek: op 24 mei brak precies op het juiste moment de hemel open.

Ik had een ideale plaats bijna vooraan bij het podium. Vanaf daar kon ik zien hoe de bandleden een voor een plaats namen op verschillende verhogingen, allemaal rondom een enkele microfoon. Camiel vormde het middelpunt. Voor het eerst had ik een goed zicht op hoe zij daar stonden.

En toen begon het, de lampen werden gericht op de microfoon, waarna de eerste woorden werden gezongen. Een rustige opening werd opgevolgd door vier powersongs. Mijn avond kon niet meer stuk. Tell Me More, Free For Another Day, It’s Only Love en Can’t Get Enough. Alle vier geweldig en de muziek komt live nóg beter tot zijn recht. Al klinkt het op cd, elpee of Spotify net zo goed!

It’s Only Love is voor mij een echte favoriet geworden. Van This Is The Moment en Can’t Get Enough krijg ik maar geen genoeg. Dat zijn songs die mij vrolijk maken. This Is The Moment geeft mij vooral dat gevoel. Waarom? Geen idee eigenlijk. Al denk ik zo dat het voor mij de openingstrack blijft. Daarmee begon het voor mij allemaal. Het échte Son Mieux-avontuur. En Multicolor… ja, dat is een echte publieksfavoriet (van mij stiekem ook wel).

Het was een waar spektakel om mee te kunnen en mogen maken. Overal op het podium was de energie te zien, waar de toeschouwers goed op reageerden. Er werd gelachen, gesprongen en onderling geplaagd. En ik blijf het knap vinden hoe Camiel keer op keer de tamboerijn precies zo weggooit dat een ander hem moeiteloos opvangt – alsof het allemaal vanzelf gaat. Maar tussen al dat feestgedruis was ook ruimte voor rust. Have A Little Faith was daar het voorbeeld van, net als het moment waarop Maud en Justin even gingen zitten op een van de verhogingen, genietend van de reactie van het aanwezige publiek.

Het einde komt altijd te vroeg. Ik had nog wel wat langer willen luisteren, maar aan al het goede komt een eind, helaas. Dancing At The Doors Of Heaven blijft geweldig als eind om dan Tonight als mooie toegift te krijgen. “Zullen we dit nog een keer doen?” vroeg Camiel het publiek, waarop nog een laatste keer werd afgesloten met “And know that tonight…”

Ik stond daar met een grote glimlach. Een ding wist ik zeker: dit wil ik nog een keer. En nog een keer! Wat een avond!

Kleine sfeerimpressie