De locomotief, het dagblad van Midden-Java was op 10 januari 1910 de plaats waar een geschil werd uitgevochten. In de rubriek Ingezonden Stukken maakte een Tegallenaar zijn ongenoegen duidelijk richting de correspondent van die stad.

Deze deed eens per vier dagen verslag van de cholera uitbraak in de residentie Tegal. Per telegram gaf hij de ziekte- en overlijdenscijfers door. Zo had hij op 4 januari nog doorgegeven dat: “Tot nu toe reeds vijftien personen hier aan cholera overleden. Elken dag komen er ongeveer drie nieuwe gevallen bij, wat dus wijst op een gestadige uitbreiding”.

Dit was echter iets wat niet klopte volgens de klager. “Ik verzoek u beleefd nog in zijn geheel op te nemen de circulaire van onzen assistent-resident […]”. Volgens de Tegallenaar diende de correspondent beter zijn werk te doen, want, zo schreef deze: “hij ziet daarbij waarschijnlijk over het hoofd dat familieleden en vrienden van Tegallenaars, die De Locomotief lezen, zich noodeloos ongerust maken”.

De correspondent reageerde op 14 januari 1910: “In de Locomotief van 10 Januari l.l. komt voor een ingezonden stuk van ,,Een Tegallenaar”, die tevens heeft doen opnemen een circulaire van onzen assistent-resident. De inzender, anonymus schijnt hier per se iets anders te willen lezen, dan ik te lezen gaf. De lezer oordeelde of uit mijn mededeelingen blijkt, dat ,,ik er een zeker genoegen in schep, den gezondheidstoestand hier zoo zwart mogelijk af te schilderen”.

Hij was op zijn zachtst gezegd niet te spreken over de beschuldigingen. Hij bracht niets dan nieuws dat met hem werd gedeeld door de civiel-geneesheer van de stad. “Een ,,ongeluksprofeet” ben ik heusch niet. Dan zou ik immers dag aan dag op de loer liggen, om toch maar ongunstige berichten in de pers te lanceeren”. Als waarschuwing voegde hij daaraan toe dat in de editie van 12 januari de nieuwste ontwikkelingen van 10 januari 1910 te lezen zouden zijn.

De onderlinge vete kreeg met zijn lange artikelen bijna nog meer podium dan de daadwerkelijke problemen van de cholera uitbraak. Desalniettemin was de mening van de correspondent duidelijk: “een ongeluksprofeet ben ik heusch niet”.