Ongeveer een jaar geleden begon ik met Indische Tokeh. Iets wat voortkwam uit nieuwsgierigheid, liefde voor geschiedenis en de gedachte om hiermee zoveel mogelijk verhalen over Nederlands-Indië levend te houden. Sindsdien zijn er talloze onderwerpen voorbijgekomen. Van de Koninklijke Paketvaart Maattschappij die in de volksmond “Komt Pas Morgen” werd genoemd, tot de troonrede van 1924, of de mystiek achter wajangpoppen en de selamatan besar.

Toch zijn het niet alleen de historische feiten die mij het meest raken. Wat mij het meest bijblijft, zijn de gesprekken die ik mag voeren met de oudere generatie. Mensen die er zelf bij waren, die met hun eigen ogen zagen wat wij nu alleen nog in boeken terugvinden, vaak ingekleurd en voorzien van een mening door anderen. Wat is er eigenlijk mooier dan geschiedenis rechtstreeks uit de mond van een ooggetuige?

Het oorspronkelijke doel van Indische Tokeh was helder: het bewaren, of beter gezegd doorgeven van de geschiedenis van Nederlands-Indië. Maar inmiddels is het veel meer geworden dan dat. Het is een plek van herkenning, herinnering en dialoog geworden. Een plaats waar de geschiedenis weer tot leven komt.

De foto bij dit stukje symboliseert wat mij betreft het onbekende. Een onbekende bestemming, een nieuwe reis. In zekere zin is dat wat velen meemaakten toen zij ooit naar Indië vertrokken. Zij lazen erover, maar geen boek, artikel of goedbedoeld advies kon hen echt goed voorbereiden op wat hen daar te wachten stond. Zelfs zij die in Indië waren geboren, wisten soms niet waar ze terecht zouden komen, wanneer zij werden overgeplaatst naar een van de buitengewesten.

Voor Indische Tokeh voelt het nieuwe jaar een beetje hetzelfde. Er ligt een nieuwe reis voor ons, vol verhalen die nog verteld moeten worden. Welke onderwerpen komen deze keer voorbij, welke persoonlijke verhalen komen naar boven? En wie weet: misschien komt er wel een verhaal voorbij dat u zelf altijd al heeft willen lezen.

Heeft u suggesties voor onderwerpen? Laat het vooral weten. Want geschiedenis is er niet alleen om te bewaren, maar ook om te blijven delen.